HYMNUS AD CARITAS




Si linguis hominum loquar, et angelorum,
caritatem autem non habeam,
factus sum velut ćs sonans,
aut cymbalum tinniens.
Et si habuero prophetiam,
et noverim mysteria omnia,
et omnem scientiam,
et si habuero omnem fidem ita ut montes transferam,
caritatem autem non habuero,
nihil sum.
Et si distribuero in cibos pauperum omnes facultates meas,
et si tradidero corpus meum ita ut ardeam,
caritatem autem non habuero,
nihil mihi prodest.

Caritas patiens est,
benigna est.
Caritas non ćmulatur,
non agit perperam,
non inflatur,
non est ambitiosa,
non qućrit quć sua sunt,
non irritatur,
non cogitat malum,
non gaudet super iniquitate,
congaudet autem veritati.
Omnia suffert,
omnia credit,
omnia sperat,
omnia sustinet.

Caritas numquam excidit, sive prophetić evacuabuntur,
sive linguć cessabunt,
sive scientia destruetur.
Ex parte enim cognoscimus,
et ex parte prophetamus.
Cum autem venerit quod perfectum est,
evacuabitur quod ex parte est.
Cum essem parvulus,
loquebar ut parvulus,
sapiebam ut parvulus,
cogitabam ut parvulus.
Quando autem factus sum vir,
evacuavi quć erant parvuli.
Videmus nunc per speculum in ćnigmate,
tunc autem facie ad faciem.
Nunc cognosco ex parte
tunc autem cognoscam sicut et cognitus sum.
Nunc autem manent fides, spes, caritas, tria hćc
major autem
horum est caritas.

HYMN O MIŁOŚCI  

Gdybym mówił językami ludzi i aniołów,
a miłości bym nie miał,
stałbym się jak miedź brzęcząca
albo cymbał brzmiący.
Gdybym też miał dar prorokowania
i znał wszystkie tajemnice,
i posiadał wszelką wiedzę,
i wszelką możliwą wiarę, tak iżbym góry przenosił,
a miłości bym nie miał,
byłbym niczym.
I gdybym rozdał na jałmużnę całą majętność moją,
a ciało wystawił na spalenie,
lecz miłości bym nie miał,
nic mi nie pomoże.
 

Miłość cierpliwa jest,
łaskawa jest.
Miłość nie zazdrości,
nie szuka poklasku,
nie unosi się pychą;
nie dopuszcza się bezwstydu,
nie szuka swego,
nie unosi się gniewem,
nie pamięta złego;
nie cieszy się z niesprawiedliwości,
lecz współweseli się z prawdą.
Wszystko znosi,
wszystkiemu wierzy,
we wszystkim pokłada nadzieję,
wszystko przetrzyma.
 

Miłość nigdy nie ustaje,
nie jest jak proroctwa, które się skończą,
albo jak dar języków, który zniknie,
lub jak wiedza, której zabraknie.
Po części bowiem tylko poznajemy,
po części prorokujemy.
Gdy zaś przyjdzie to, co jest doskonałe,
zniknie to, co jest tylko częściowe.
Gdy byłem dzieckiem,
mówiłem jak dziecko,
czułem jak dziecko,
myślałem jak dziecko.
Kiedy zaś stałem się mężem,
wyzbyłem się tego, co dziecięce.
Teraz widzimy jakby w zwierciadle, niejasno;
wtedy zaś zobaczymy twarzą w twarz:
Teraz poznaję po części,
wtedy zaś poznam tak, jak i zostałem poznany.
Tak więc trwają wiara, nadzieja, miłość - te trzy:
największa z nich
jednak jest miłość.

Pietrelcina

San Giovanni Rotondo